“ ΘΥΜΑΜΑΙ “
Θυμάμαι που πέρυσι σε βάφτισα Λουίζα.
Θυμάμαι και τα λουλούδια που φύτεψα στον καταρράχτη.
Μετά θυμήθηκα πως
το πιο όμορφο όνομα έναι αυτό σού ‘δωσε η νονά σου:
Αξιοπρέπεια.
Θυμάμαι πώς περιέγραφες
το σπίτι και την αυλή που θά ήθελες να ζήσεις.
Θυμάμαι όσα μου είπες για τη Ζωγραφική.
Θυμάμαι και κείνη τη βραδιά με το φεγγάρι.
Κοίτα πόσα θυμάμαι για σένα χωρίς καν τ’ όνομά σου να ξέρω
και πως ποτέ δεν ξέχασα
πως όσα θυμάμαι από σένα ήθελα να στα πω!
Ε Κ ΓΙΑΝΝΕΛΑΚΗΣ