Ιερισσώ

«Ιερισσώ»

Ιερισσώ Ιερισσώ!
Χιλιάδες χρόνια
αυτόχθονες βύζαιναν τη γη σου
-χρυσάφι ασήμι και χαλκό-
κι ήρθαν λήσταρχοι λαών
να χορτάσουν τις αχόρταγες κοιλιές τους,
σερνικά και θηλικά παιδιά
να καταπιεί τ’ αρσενικό τους.
Σκουριασμένες μας ζωές,
πώς ν’ ανθίσουν τώρα πια
τόσα αγάλματα
σ’ αμίλητους σηκούς;

Ιερισσώ Ιερισσώ!
Ποιά τύχη σ’ έφερε
τίνος λαού σε πρόδωσε προδότης
να σ’ οδηγούν στο θάνατο
φαύλοι, φαήλοι, φυρερίσκοι;
Ρημάζουν
της γήμητράς σου σπλάχνα,
η γένα σου θολή στο πέλαγος.

Ιερισσώ Ιερισσώ!
Πόσους μεγάλους γέννησες
και πόσοι σε πεθύμησαν!
Διώρυγες όσοι κι αν έσκαψαν
σε βάλτους θάφτηκαν στο τέλος.

Ιερισσώ Ιερισσώ!
Θυμήσου πως,
με βία τη γη η ελευθερία
αλλιώς τί κρίμα,
το χρήμα θα μετράει τη γή σου.

Ε. Κ. Γιαννελάκης.